poetry

mamy ciezkie 2 tygodnie, chce pomoc i wesprzec, ale mimo pracy i tych rzeczy ja też jestem, i oprocz tego potrzebuje wiecej rozmow/chociaz smsow i cieplych slow zebym czula ze jestes i mam wsparcie bo nie czuje tego. wyjatkowo w te 2 tygodnie bo tez mam bardzo wazne rzeczy. staram sie pierwsza pisze cieple sms i jest cisza, moze musze wydrukowac jak mi cos napiszesz zebym na to patrzyla i pamietala, bo odrazu mam lęki traumy jak za duzo ciszy i wylaczenia, wiec trzeba mi czulosci, to male rzeczy ale tak mam. pracuje nad lękami ale tez pracuj nad słowami i mowieniem. . bo sie rozpadniemy. daje przestrzen

wyjatkowo potrzebuje w ciagu tych 2 tygodni zebym sie skupila na projektach, ale jak nie zmieniasz tego zeby wiecej mowic itd to zaraz mam traumy lęki i czuje sie samotna. naprawiam to ale rowniez dla nas tez zwroc na to uwage bo daje czesto alarmy i sie malo zmienia, chodzi o wiadomosci do mnie mile slowa itd pamiętanie, a nie 20h pracy i wylaczenie sie. moze musisz mi napisac a ja musze to wydrukowac zebym pamietala, bo zapominam i niewiem jak sobie poradzic z tym.. a naprawde to dla mnie wazne, wspieram rozumiem moge i przyjechac przywiezc obiad zadbac chce pomoc, ale potrzebuje uwagi tez. przestaje pisac sms bo czuje sie jak debil;) nawet cos cieplego napisze i cisza..wiec no daje Ci przestrzen zobaczymy. 

odpuszczenie = straca i opuszczenie

nie. !

odpuszcenie to przesztrzen i danie drugiej osobie czasu

jechałam autobusem gdy doszło wrażenie, że

skoro walka odbywa się między sercem a umysłem, a serce jest STAŁE (świadomość jest NIEZMIENNA), a umysł nachodzi...przykrywa. Uwiera.

Co jest więc prawdziwe?

i.. dlaczego biegniemy za tym co nieprawdziwe? Po co dajemy tam UWAGĘ?

Odpuść. Niech się rozpuści

w samym sercu

w mieście nie ma Ciebie w mieście brak snów odbijam się od gołych ścian

wszystko zmieniło formę

spokój 

zmarznięte ramiona

i nieustający 

Czasem czuję jakby zabrano mi ręce.

Próbuję nogami nadążyć za światem

równoległym do mnie samej

Tworzę stopą własną przestrzeń.

Okrąg życia.

Czuję jak zabrano mi wolność, poranki, wieczory, świadomość, indywidualizm.. w zamian nadano imię,

Twój perfekcjonizm, moje nie moje szczęście i fałszywe poczucie, że mogę krzyczeć.

jestem powłoką. Już nazwaną lecz nieforemną, zmieniającą swój kształt. Niepozorną. Stłamszoną.

Upadam. 

Nie rozpoznajecie a przecież tak głośno krzyczę, niemo nieudolnie patrzę na Was. spod pięknej powłoki, wielkimi oczami.

Bez rąk , z nazwą w kieszeni.

Poproszę bez ocen. Przecież niepotrzebne mi ręce, by latać.. 

Spalona. Ciało nigdy nie wydawało się takie ciężkie, a tak sypkie w środku. Gdybyś mnie zapytał, kim jestem naprawdę, ze wstydu

rozpłynęłabym się w pięć sekund. Bo przecież nie wiem. Odkładam swe ciało na podłogę, przyklejam bardzo mocno do ziemi i czekam. 

We własnej przestrzeni, okręgu życia. Kim jestem?

II akt:

Pękniete złamane lecz wciąż żywe i pulsujące Odważyło się w końcu krzyczeć głośno że żyje. Serce moje. Powiedziało mi że przecież mam prawa, więc wstaję. Z pomocą waszych rąk z pomocą Bożą otwieram swe ciało Mowisz mi że drżę Że wciąż tak mało wiem o życiu. Powiem Ci, że mieszka we mnie sto kobiet To ich historie tętnią całą mną Nigdy wcześniej nie czułam się żywsza i pełniejsza..z pomocą stu kobiet otwieram swe ramiona Patrzę w stronę świata, i poddaję się. Płynąca we mnie wolność uspokaja mnie. Opieram się O Siebie. 

III akt:

Z oparciem w samej sobie, z pomocą Waszych rąk, wyrywam się do życia. Słyszę wreszcie śpiew ptaków. Głośny śpiew ptaków zwiastujący wieczną wiosnę, i obiecuję sobie

że nie potknę się o Siebie. Bo koniec końców wszyscy upadamy. By nowym początkiem Siebie wykrzyczeć to, co zostało zagłuszane. Imieniem, fałszywym nazwiskiem, pracą powtarzalną, nocami bezsennymi. Zagłuszane światem zewnętrznym, ukochane dziecko we mnie. Byście usłyszeli jak prawdziwa jestem. Bym usłyszała wreszcie, jak prawdziwa jestem. Bym mogła przestać się bać. Wyciągam do Was ręce, dusze obecne zaskakują mnie nieustannie. W odbiciu ich widzę siebie, wieczną zmianę, otwartą przestrzeń, delikatną powłokę. Dzikość serca. 

Taką kobietą jestem.

strach juz przestan pukac do moich drzwi

od rana wykrecone cialo w poscieli

kim wlasciwie jestesmy gdy tracimy 

motylem jestem jedynie w glowie latam wysoko

radosnie tancze wiruje wsrod kwiatow nie z toba wreszcie

zabijasz bezlitosnie spalam sie w ogniu twoich wypowiedzianych juz slow

zgorzkniala

zgorzknialam

a przeciez motylem jestem

od dawna nim bylam

lamiac skrzydla o swoje rozczarowania

a może to strach tylko 

na każde zdarzenie 

wybija się na powierzchnię

zakazuje mi oddychać. 

może to Boga głos

naprzemiennie

pyta mnie

zostać czy odlecieć

którym spojrzeniem mam Cię dotknąć byś w końcu zrozumiał że najzwyczajniej brak mi sił

czy wdech i wydech pomoże mojemu wewnętrznemu dziecku?

spotykam się ze sobą ponownie, co poranek

gęste powietrze pomaga otworzyć mi oczy....

wtedy najczęściej czuję strach

strach że mogę się zatracić bez końca.

bywa, często tak bywa, że co poranek nie poznaję swoich rąk

leżysz obok mnie i nie poznaję Twojej twarzy

a nad beztrosko łapiemy się za nadgarstki tworząc jedność.

czy ktoś mi obiecał, że nie zginę gdy zatracę się bez końca?

nierozpoznając swoich rąk, dotykam nimi nieznajomej twarzy Twojej

zaskakująco właśnie wtedy

przenika mnie radość istnienia

dwóch beztroskich nadgarstków tworzących jedność.

lęk wywołany że druga osoba się nie odzywa

- ile się nie odzywa?

- 2 godziny lub mało pisze w ciągu dnia sama od siebie, mało daje informacji że jestem ważna

- czyli mam mało uwagi jak jestem na odleglosc? boje sie straty? 

- boje sie straty, ze mnie juz nie chce. ze nie mysli o mnie i bede musiala ciagle wiecej pisac.

- czy tak jest? moze po prostu ma duzo pracy? i swoich rzeczy?

- nie lubie jak mnie nie informuje na biezaco, czuje brak kontroli, ze trace kogos i kontrole 

- a czy musze wiedziec ciagle ze jestem wazna? facet tez tak czesto nie mowi o emocjach i ze teskni itd jak kobieta. jak moge w ten czas sama sobie to dac zebym juz nie czula sie samotna? lub gdzie mam sie zabrac? bym SAMA poczula sie bezpiecznie?

- myślę że do muzyki, do poezji, sportu. Do medytacji, gotowania. DO TAŃCA. sztuki

jak mogę zakomunikować że potrzebuję więcej? w ciągu dnia? lub chociaż ciepłego słowa? 

- zwłaszcza na odległość potrzebuję od czasu do czasu Cię bardziej "czuć", ciepłego słowa. to że jestem to dodatkowo potrzebujemy słów aby WIEDZIEĆ. czy możemy nad tym popracować? zeby sie bardziej otwierać i mówić sobie ciepłe słowa ? czy chcesz o mnie dbać?

czy masz ochotę czasem odłączyć sobie w sobie kable wszystkie jednocześnie

czy podłączona stopa do gardła ma jakiekolwiek znaczenie?

wydźwięk życia nie obchodzi mnie dziś kompletnie

pytasz, czekasz niecierpliwie

Twoje pytania nigdy przedtem nie wydawały się tak ciężkie 

pragnę rozsypu jak nigdy wcześniej. 

przestańcie mnie zauważać, płonę tonę w sobie

i do samego końca nie potrafię Siebie uratować.....