wiersze, zapiski, duchowość, serce.
wszystkie pragnienia zlały się w całość
gdy patrzysz nie odwracając dłoni od moich
nadgarstków
wszystkie krzywdy są niedozwolone w tym samym momencie
gdy patrzysz oddychając głębiej w kierunku moich
obojczyków
wszystkie kwiaty na ziemi wyrastają po deszczu
przed Twoimi krokami w moją stronę,
gdy widzisz mnie stojącą nago wśród popiołu z wcześniejszego
wcielenia
Pośród chmur i oceanów
Mórz zatrutych
Wyłaniam się
Wrócić można do siebie łatwo tylko po co te zabawy?
Piękno to tylko prostota
Żadne skomplikowane formy
Ukazujesz mi siebie
Sama miłość jest mniejszym darem niż
Ty
Wyłaniam się
Tańczę
kto wskaże drogę
czy do serca od zawsze było tak blisko?
pozlepiane przestrzenie
między nimi jak w żaluzjach, światło
migoczące
między nimi spokój, i lekkość poranków
Jak bardzo mnie nie puścisz za rękę, wypowiedz
to w końcu ciszą obecną
głębokość słów nigdy nie była tak płytka
odbijam się więc od własnej gry
Kto z kim gra?
słowa z lekkością uderzają w swoją głębię
nie pozostaje już nic we mnie
echo wyrazów tylko udaje, że tworzy całość
w rzeczywistości rozpada się wszystko na
milion kawałków
milion luster lśni we mnie zgrzytając
nieskutecznie
Czy mnie podrażni?
Kto to poskłada?
Nadzieje pokładam więc w Tobie
Nieuchronny bieg wydarzeń wyprzedza mnie pokazując swój środkowy palec
Gdzie w tym jestem?
Czy w nadzieji powierzonej Tobie?
Odwracasz się bliżej niż sądzę
Odwracasz się będąc jednocześnie
pół na pół
widocznie pół na pół..
Kto z kim gra?