granie

głębokość słów nigdy nie była tak płytka
odbijam się więc od własnej gry
Kto z kim gra?
słowa z lekkością uderzają w swoją głębię
nie pozostaje już nic we mnie
echo wyrazów tylko udaje, że tworzy całość
w rzeczywistości rozpada się wszystko na
milion kawałków
milion luster lśni we mnie zgrzytając
nieskutecznie
Czy mnie podrażni?
Kto to poskłada?
Nadzieje pokładam więc w Tobie
Nieuchronny bieg wydarzeń wyprzedza mnie pokazując swój środkowy palec
Gdzie w tym jestem?
Czy w nadzieji powierzonej Tobie?
Odwracasz się bliżej niż sądzę
Odwracasz się będąc jednocześnie
pół na pół
widocznie pół na pół..
Kto z kim gra?