dzien

rano czulam ze siostra jest po prostu za wrazliwa poblokowana na innych na relacje z innymi. dla niej to za duzo

wiec odsuwa sie podajac rozne argumenty broniac sie przede mna przed innymi..

poniekąd to rozumiem. czesto tez jest dla mnie czegos/kogos "za duzo". a moze wystarczy powiedziec?

czy wszystko ma zrodlo w braku milosci do siebie? braku rozmow, zrozumienia?

ego/umysl chca inaczej, tworzac napiecie, iluzje. miedzy tym co chce a tym co jest. z cialem z krytykiem, dzieli od emocji. chce kogos miec. nieustannie. a prawda jest taka ze nigdy nie bede nikogo posiadac.. 

Boże, pomoz mi zobaczyc w sobie. polaczyc sie z duszą. własną duszyczką. I odpocząć w Swoim Domu.

smutek

moje ego odbija sie

chce uwagi

nie ma to umiera

karuzela zycia..."zycia"...

znowu moje ego cos chce

cien

za mną

nie akceptuje brzucha

nie akceptuje twarzy

nie akceptuje ud

nie akceptuje ramion

i sie pokochuje w tej nieakceptacji

zatracam sie....

TO JA.

jak się czuję?

stłumione emocje..

zapadam się....w siebie